HAP, SLIK, WEG

“Ga jij voor onze visite eens even een glutenvrij gebakje halen bij de supermarkt.” Met deze opdracht stuurde ik onze jongste zoon op pad. Hij keek niet echt verheugd op van zijn iPad. “Dan heb je meteen de twintig minuten beweging, die je in opdracht van school moet hebben”, zei ik aanmoedigend. Wetende dat de school dit controleert, legde hij de iPad aan de kant, klom van de bank en trok zijn jas aan. “Wel iets uit Kampen in verband met steun aan de plaatselijke ondernemers”. Bam, hoorde ik de achterdeur al dichtklappen en zo maakte ik mijn zin af tegen niemand in het bijzonder.

Zoonlief kwam terug met twee bijzonder uitziende vierkantjes. “Waar heb je die nou zo snel vandaan?”, vroeg ik. “Happen”, zei hij en installeerde zich weer op de bank. “Happen? Wat is dat nou weer?”, vroeg ik. “Lekkere broodjes en zo”, zei hij. Hij zal geen uitgebreide zinnen besteden aan iets wat hij ook kort kan omschrijven. “Ik google ’t wel”, dacht ik bij mezelf.

Een bakker in de Jan van Arkelstraat. Een ontbijt- en lunchservice, die dagelijks vol passie de lekkerste broodjes en zoetigheden maakt, gaf Google aan. “We Make it Happen”. Vol passie? “We make it happen!” Dat klonk goed. De aandacht van mijn ondernemersziel was al getrokken. Een ondernemer met passie voor zijn vak, daar moest ik meer van weten. Inmiddels heb ik officieel kennis gemaakt met het team achter Happen en niet onbelangrijk met hun oliebollen en hun broodjes! We hebben er al een paar keer wat besteld. Lekker makkelijk. De door Google beloofde passie proef je.

Het bovenstaande besproken glutenvrije gebakje was bedoeld voor onze “dieetvisite”, maar die liet het gebakje uiteindelijk staan omdat er iets anders in zat wat “de visite” niet mocht. Ingewikkeld hoor zo’n dieet. Ik ben blij dat wij thuis gewoon alles kunnen eten. Onze jongste vond dat ie na al die inspanning wel wat verdiend had en nam een hap van één van de vierkantjes en nog één en weg was ie. In een bult aan de zijkant van zijn wang zag je het gebakje van vorm veranderen.

Ik was er op dat moment nog niet van overtuigd dat zo’n vierkantje iets voor mij zou zijn. “Zonder gluten lust ik het niet”, roep ik altijd! Maar alla, ik ben wel een Nederlander. Je gaat natuurlijk geen gebakje weggooien waar je net je geld aan uitgegeven hebt. Onze jongste zoon haalde me over de streep toen hij aanbood het tweede vierkantje in zijn andere wang te stoppen. Uitdagend stond hij me aan te kijken. Met een klein vorkje nam ik een heel klein hapje zonder gluten van het andere vierkantje. Hmm, smaakte niet echt vies. Zelfs wel een beetje goed. Nog een hapje. Eigenlijk best lekker. Hap, slik, weg. Het hele vierkantje was ineens op!

( Stadscolumn #24 | 3 februari 2021 )

“WÖÖR BIJ D’R ENE VAN?”

Dat hoorde ik toen ik net (1995) in Kampen woonde. “Wat zeggen ze nou?”, dacht ik eerst. Later zag ik het ergens staan. Aha, zo schrijf je dat dus op zijn Kampers. Als iemand van “buitenaf” wist ik ook niet precies wat men hiermee bedoelde. Nu weet ik het wel natuurlijk. Je ontwikkelt een “oor” voor het Kampers dialect als je hier wat langer woont. Inmiddels kan ik zeggen dat ik er “ene” ben van Passie. Ah denkt u misschien, dan heeft ie het toch niet goed begrepen. Jawel hoor! Bij gebrek aan een Kamper familiestamboom heb ik mijn bedrijf Passie voor Glans tot Kamper stamboom uitgeroepen.

De meeste autoliefhebbers weten wie ik ben en als ze het nog niet weten, moeten ze maar gauw mijn website verder bezoeken. Ik uutprakkezeer voor u regelmatig een mooi “stukkien” over Kampen, over auto’s en wat me verder nog te binnen schiet. De inspiratie komt vanzelf want in Kampen gebeurt genoeg!