ILLEGAAL

Ik fietste door Kampen. Het was al aardig donker. Ik fietste een beetje haastig, want ja, ik moest ook nog het hele eind terug naar huis en ik had er niet zoveel zin in op de bon geslingerd te worden vanwege het overtreden van de avondklok. Terwijl ik hier nog over nadacht, was ik al op de plaats van bestemming aangeland. Een beetje buiten adem nog, want ik fiets eigenlijk te weinig. Vlug belde ik aan. De deur ging direct open. Men had mij al verwacht. Ik wisselde snel een paar woorden en ruilde mijn pakketje tegen een envelopje. Daarna weer snel op de fiets gestapt en naar het volgende huis op de lijst. Niemand thuis. Ik had nog zo aangekondigd dat ik aan zou komen vanavond. Dan hup de envelopjes in de brievenbus. Later zou ik mijn pakketje krijgen zoals afgesproken. Anders zou ik ze nog wel even bellen opdat ze mijn pakketje beslist niet zouden vergeten.

Als u niet hebt meegedaan, vraagt u zich misschien af met wat voor illegale praktijken deze columnist zich bezig houdt. Als u wel hebt meegedaan, herkent u het hierboven beschreven proces misschien? Ik deed mee aan een gecombineerde lokale actie van Jumbo en het Stadsarchief een album over de geschiedenis van Kampen vol te krijgen met historische plaatjes. Het boek heb ik opgehaald met een flyer bij de Jumbo die bij huis-aan-huisblad de Brug zat en de plaatjes kreeg ik de afgelopen tijd bij de Jumbo-boodschappen. Geweldig, wat was dat leuk! Niet persé omdat ik op die paar missende plaatjes aan het jagen was. Nee, deze actie kwam perfect op tijd in een verschrikkelijk saaie coronatijd! Ik heb in geen tijden zoveel mensen gezien als nú tijdens deze spaaractie. Om snel even wat plaatjes te ruilen voor mijn album. Weliswaar zag ik mensen nu slechts aan de deur in plaats van op de koffie, maar wat was het super iedereen weer eens te zien en even kort een praatje te kunnen maken. Zelfs de mensen die ik hiervoor nog niet kende. Want ja, het schept toch een band als je allemaal op die laatste plaatjes jaagt.

U ziet. Geen illegale praktijken dus. Nou ja misschien een klein beetje semi-illegaal. Ik was toch zeker één keer pas vijf minuten na de avondklok binnen. Omdat ik te lang gezellig heb staan teuten. Boeie!

( Stadscolumn #29 | 30 april 2021 )

“WÖÖR BIJ D’R ENE VAN?”

Dat hoorde ik toen ik net (1995) in Kampen woonde. “Wat zeggen ze nou?”, dacht ik eerst. Later zag ik het ergens staan. Aha, zo schrijf je dat dus op zijn Kampers. Als iemand van “buitenaf” wist ik ook niet precies wat men hiermee bedoelde. Nu weet ik het wel natuurlijk. Je ontwikkelt een “oor” voor het Kampers dialect als je hier wat langer woont. Inmiddels kan ik zeggen dat ik er “ene” ben van Passie. Ah denkt u misschien, dan heeft ie het toch niet goed begrepen. Jawel hoor! Bij gebrek aan een Kamper familiestamboom heb ik mijn bedrijf Passie voor Glans tot Kamper stamboom uitgeroepen.

De meeste autoliefhebbers weten wie ik ben en als ze het nog niet weten, moeten ze maar gauw mijn website verder bezoeken. Ik uutprakkezeer voor u regelmatig een mooi “stukkien” over Kampen, over auto’s en wat me verder nog te binnen schiet. De inspiratie komt vanzelf want in Kampen gebeurt genoeg!