Het moet per se eenzelfde voorruit zijn
PIEP, KRAAK, BARST Graag wilde ik nog eens naar het geboorteland van Volvo reizen in mijn zwarte Volvo V70 R, maar mijn youngtimer was helaas al enige tijd niet bepaald Zweden-waardig. Al zo’n drie jaar rijd ik namelijk rond met een barst in de voorruit van mijn mascotte. “Waarom zo lang wachten met het vervangenLees meer...
Wachtend op een nieuw onderdeel mochten we in de garagetuin tussen de appelbomen en de autowrakken overnachten
ROMANTIEK Toen ik eindelijk mijn eerste Volvo had, een ouwe vierdehandse, wilde ik ook wel graag daarmee op vakantie. Een roadtrip door Zweden was het plan. Naar het land van oorsprong! Met mijn lief samen. Romantisch! De auto was natuurlijk niet bepaald nieuw meer en dus gingen we op pad met een reis- en kredietbriefLees meer...
Waarom investeren in iets dat niet meer gloednieuw is
SNELLE AUTO Op een kille winterdag stapte ik de deur uit bij een kennis. Het was nul graden en het miezerde. Bah. Bij de aangrenzende sportschool stond ik de snelle bolide van een gespierde gozer – gekleed in een iets te luchtig tenue voor het koude weer – in me op te nemen. Een diepzwarteLees meer...
Zou je geld uitgeven aan een vogelpoepkunststuk?
KUNSTBESCHOUWING Buiten bij mijn auto pleeg ik een telefoontje. In mijn ene oor klinkt de persoon met wie ik in gesprek ben, het andere hoort een stiekeme “flatsch!” Ik zie nog net hoe een zilvermeeuw keihard wegvliegt na het deponeren van een dikke klodder poep op de motorkap. “Jasses!” roep ik onwillekeurig uit. De persoonLees meer...
Met autopoetsen ga je een winterdepressie constructief te lijf
VAN A NAAR B Steeds vaker zie ik hardlopers langs de weg. Ze zijn er altijd al geweest, maar nu lijkt het een beetje een modeverschijnsel. Vroeger zag je het vooral professionals doen, tegenwoordig begint iedereen eraan. Niet alleen jonge stalpaarden, maar ook mensen in allerlei vormen en maten. Als je maar goed en gedegenLees meer...
We hadden het stralend mooi weer
FAMILIEDAGJE Daar stond ik dan. Op een groot veld aan het water, omringd door bomen. Ik knikte naar de geluidsman die ik op enige afstand zag. Hij gebaarde terug, ten teken van “ja, probeer maar.” “Best, best, best,” articuleerde ik in de microfoon. Ik kreeg een grijns en een duim. Yep, zo te zien enLees meer...