DE EERSTE Wij hebben thuis corona aangegrepen op te ruimen. Hadden we eindelijk tijd voor tijdens de lockdown. Hop, lekker vroeg naar de stort. We waren overduidelijk niet de eersten. Zo bleek toen we bij het milieupark aan de Oslokade onze spulletjes kwamen afgeven. Daar stonden we dan. Onze jongste zoon en ik. In deLees meer...

LACHEN MET EEN PANDA Van een klant kreeg ik een Panda binnen met treurige oogjes. Panda’s zijn zo leuk hè. Als ik een Panda zie, moet ik altijd denken aan de eerste Fiat Panda. Dan moet ik inwendig even grinniken. Als u van mijn generatie bent, weet u misschien waarom. De eerste generatie Panda verscheenLees meer...

HAPKLARE BROKKEN Mijn vrouw belde mij. “Waar zit je Marinus?” Ik stond toevallig in de binnenstad een advies te geven over de autolak van een oldtimer. Ze vertelde dat we visite kregen – die we dus stiekem een beetje vergeten waren – én dat we zo goed als niks in huis hadden. “Komt voor deLees meer...

GEWOON UITZWAAIEN Onze burgemeester gaat weg! Dat vind ik nou jammer. Ik vind onze burgemeester een sympathieke gast. Van mij mocht hij blijven. Niet iedere gemeente is gezegend met een sympathieke burgemeester. Onze burgemeester was in al die jaren vaak te vinden voor een goede opening of ludieke actie als hij tijd had. Je hoefdeLees meer...

HET EINDE Ik had zojuist van een klant een lekkere plak chocolade gekregen. Zo eentje met het stadsfront van Kampen gegoten in chocolade. Van chocolaterie de Swaen. Jammie. Van chocolade ga ik zingen! Waarom ik die reep kreeg? Geen idee eigenlijk. Vergeten te vragen. Mijn klanten worden wel steevast getrakteerd op een gezellige anekdote overLees meer...

VOORJAARSGELUIDEN Kampen. Bijna voorjaar. Het was heerlijk weer. Lekker ff in de tuin zitten, dacht ik. Ik had de dag tevoren lang en tot laat doorgewerkt aan een glascoating. Ik had geen zon gezien. Nu had ik ’s ochtends vroeg de administratie gedaan en ik zat net met een krantje en een kopje koffie buitenLees meer...