MONDSPOELEN

Er zijn prachtige nieuwe auto’s op de markt. Ook die modellen mag ik graag detailen. Toch is je eigen exemplaar altijd de allermooiste, want je hebt er het een en ander mee beleefd en er een band mee opgebouwd. De onze is al jarenlang onderdeel van het gezin en heeft verjaardagen meegemaakt, verhuizingen, huwelijken, uitvaarten, toertochten, een doop, herdenkingen, pensioenen, ritjes naar de stort, naar het ziekenhuis, naar evenementen, bezoek aan klanten, vakanties, you name it. Als ik thuis ben, staat ie nooit verder dan één meter van ons huis. Ik moet ‘m vanuit het raam kunnen zien. Schuin oog op de televisie, het andere bij wijze van spreken waakzaam.

Tot de zomer van 2023 was alles aan onderdelen nog authentiek, tot de reserveband aan toe. In die periode moest wel een aantal onderdelen vervangen worden, wilde ik samen met het gezin nog veilig een grote trip naar Scandinavië kunnen maken. Daarmee begon de jacht op originele componenten. Dat lukte niet bij alles, maar ik was toch heel tevreden. Mijn Volvo voelde nog heel authentiek en kwam natuurlijk netjes door de keuring. Hij tufte ons gezin heerlijk naar Zweden en terug. Nu kreeg ik laatst een opmerking van zo’n snelle marketingjongen: “Zou je niet eens in een representatiever model gaan rijden? Die ouwe bak van jou is zo’n glascoating toch niet meer waard? Dat lijkt me toch geen visitekaartje voor je zaak. Een beetje status kan geen kwaad, hoor.” Hij zei het waarschijnlijk oprecht met de bedoeling me te helpen. “Ga jij eens even gauw je mond spoelen!”, reageerde ik. Hij keek me aan en lachte een beetje schaapachtig, waarschijnlijk niet zeker wetend of ik het meende.

Nou, zeker wel. “Kijk”, zei ik tegen het marketingmirakel. “Misschien zijn er mensen die meer hebben met of meer onder de indruk zijn van een nieuw model. Jij, bijvoorbeeld. Dat kan. Ieder heeft zo zijn smaak en voorkeuren. Voor een gloednieuw model is het niet moeilijk een beetje te shinen, want alles blinkt nog van de nieuwigheid. Juist mijn zwarte V70 R is het waard om een driedubbele glascoating te hebben. Mijn Volvo vormt zelfs het ultieme visitekaartje. Waar zie je nog zo’n ontzettend duurzaam, authentiek, mooi glanzend en goed onderhouden ’98-er vintagemodel? De lak is gewoon wonderschoon en voelt zo glad aan als een rijpe perzik. Voor mij hoeven dingen niet nieuw te zijn. Ik zie de waarde in van werken met datgene dat je hebt. Iets dat minder jong is aanzien en zoveel mogelijk status geven, maar ook nieuwe auto’s alvast beschermen, opdat ze zo lang mogelijk hun waarde behouden. Dus ja, ik rijd vintage in plaats van nieuw. Ik heb mijn ultieme Volvo gevonden en ben dik tevreden. Hij wordt het alleen nog maar meer waard”. Het marketinggenie keek me aan en knikte een beetje, mogelijk een beetje beduusd door mijn passievolle reactie. Hij knikte niet overtuigend, dus ik weet niet of hij me echt snapte. Misschien pas over twintig jaar, als hij door zijn ervaringen ruimer tegen de wereld aan kijkt en vintage echt kan waarderen. Het maakt me ook niet uit. Ik rijd als een koning.

( Column #39 | Volvodrive Magazine | nr. 81 / 2024 )

MARINUS BROUWER

Is gedreven lakspecialist, ondernemer en woordensmid. Met veel slagvaardigheid en woordspelingen uit hij op social media als autoriteit op zijn gebied zijn passie voor glans, tevens de naam van zijn onderneming. Als je hem niet in zijn werkplaats vindt, werkt hij op locatie bij de klant. Als “knight in shining armour”, mag je wel zeggen, want zijn lakherstellende behandeling redt autolevens. Zijn diepzwarte, soepel rijdende Volvo V70 R is een hoogglanzend visitekaartje en heeft een extreem hoge aaibaarheidsfactor, maar Brouwer hashtagt: “#eyesdontleavefingerprints”. Met andere woorden: “Alleen kijken, niet aankomen!” Hij schrijft op deze plek over Volvo, autoverzorging, passie voor glans, het leven en de rest.